จากเหนือถึงใต้เป็นระยะทาง 30 ไมล์ จากจิซานถึง อัล-ไลท์ และลงไปทางใต้อีกสิบไมล์ถึง อัล-วัจฮ์ เป็นที่ราบริมฝั่งทะเลแดง ที่มีความกว้างไม่สม่ำเสมอ มันเกือบหายไปบริเวณอ่าวอัล- อควาบา ที่ราบริมฝั่งนี้เรียกว่า อับ-ทาฮาม์ หรือ ทิฮามา อัล-ฮิจาซ อเซอร์และเยเมน อันกอปร ด้วยบึงเกลือใหญ่ๆ มากมาย เหนือที่ราบดังกล่าวไปทางตะวันออก เป็นเทือกเขา และมีหุบเขาขนาดใหญ่ แทรกตัวอยู่มาก ที่มีความสำคัญสุดคือ วาดิ อัล-ฮิมด์ วาดิ ยานบู และวาดิ ฟาติมา และที่อเซอร์มี วาดิอทูด และวาดิ บีชาอ์ หุบเขาเหล่านี้ ถูกกัดเซาะอย่างรวดเร็ว และถูกพัดพาไปยังที่ราบชายฝั่งทะเล ทำให้ริ่มฝั่งอุดมสมบูรณ์อย่างยิ่ง

        ความสูงของเทือกเขาที่เริ่มจากทางใต้ของอเซอร์ วัดได้ 9,000 ฟิต เมือถึงตะวันตกแถวมักกะ อัล-มุกกะรามะฮ์ ความสุงลดเหลือ 8,000 ฟิต และลาดลงไปเรื่อยถึง 4,000 ฟิตบริเวณ มะฮ์ด อัล-ดาฮ์ฮับ และลาดลงไปอีกเป็น 3,000 ฟิต แถบ อัล-มาดีนะฮ์ อัล-มูเนาวะระฮ์ และ คงความสูงขนาดนี้ไปจนจรดทิศเหนือ ตรงไปทางตะวันออกของเทือกเขานี้คือที่ราบสูง นัจด์ ที่มีความสูงอยู่ระหว่างสี่ถึงหกพันฟุต และสุดท้ายลาดลงสองพันฟุต ที่เมือง อัล-อาฮ์นาน์ ทางตะวันออก ทางใต้คือยอด นาจด์และ วาดิ-อัลดาวาเซอร์ แล้วเป็นทะเลทรายที่ว่างเปล่า ทางเหนือที่ราบนาจด์แผ่ออกไปประมาณ 900 ไมล์ ถึงชายแดนอิรัก และจอร์แดน มีบริเวณ เทือกเขามากมายในเขต นาจด์ เช่นแคว้น อัล-อริดฮ์ และ อัล-โอวาริดฮ์ และภูเขาอจาและ ซัลมา เทือกเขาตูไวยค์ แผ่จากตะวันออกเฉียงใต้ ไปตะวันออกเฉียงเหนือของ อัล-นูฟัด (เป็น ทะเลทรายล้วน) มีทะเลทรายใหญ่แถบตะวันออก และตะวันตกไปจรดเหนือ ซึ่งมาบรรจบกัน เรียกว่า อัล-นูฟัด อัล-กาเบียร์

       นูฟัดเหล่านี้แห้งสนิท เป็นบริเวณที่ไม่ถูกกล้ำกราย จากการพัด พาดินทรายหลังฤดูฝน มีตะกอนเกลือมากที่นาจด์ ซึ่งเกิดจากทะเลสาบโบราณ ทางตะวัน ออกของอัล-ดาฮนาน์ ความสูงของภูมิประเทศลดลง จนถึงระดับน้ำทะเลริมอ่าวอาระเบีย บริเวณนี้ คือแหล่งน้ำมันดิบหลักของราชอาณาจักร

ดูแผนที่ขนาดใหญ่ขึ้น